Począwszy od starożytnej Grecji aż do plemion odległych wysp Polinezji masaż był istotnym elementem medycyny, ludowych sposobów uzdrawiania, rytuałów religijnych oraz igrzysk sportowych.
Słowo ‘masaż’ pochodzi od greckiego słowa “massein”, czyli ugniatać i arabskiego “masa” czyli delikatnie naciskać.
Obecnie występują niezliczone metody masażu oraz szeroko pojętej pracy z ciałem. Rodzaje masażu odpowiadają nie tylko kulturze kraju, w którym metoda dominuje, ale również konkretnym dolegliwościom i potrzebom. Każdy z nich ma jednak swoje korzenie.
Azja
CHINY
Masaż jako forma leczenia wywodzi się z czasów starożytnych, z Chin gdzie jego historia sięga nawet 3000 lat p.n.e. kiedy to jako element medycyny chinskiej był częścią obrzędów religinych.
Tradycyjny masaż chiński Tui Na stosuje holistyczne podejście do ciała, umysłu i ducha, wykorzystuje terapię na meridianach i punktach akupresurowych co pozwala na prawidłowy przepływ energii w ciele, powrót do zdrowia lub rewitalizację organizmu.
INDIE
Kolejną kolebką masażu na świecie są Indie, gdzie masaż zaczął być praktykowany jako część Ajurvedy, jednej z niewielu na świecie rodzajów medycyny niekonwencjonalnej, wykorzystującej w swych metodach chirurgię i uznanej oficjalnie przez WHO jako koncepcja zdrowia i terapii.
Masaż ajurwedyjski łączy 5000-letnie indyjskie zasady ajurwedy oraz punkty nacisku (akupresury). Ten rodzaj masażu ma na celu zapewnienie równowagi między umysłem i ciałem aby umożliwić samoleczenie organizmu.
Czynnikiem odróżniającym masaż ajurwedyjski od innych rodzajów masażu, takich jak tajski czy szwedzki są oleje ajurwedyjskie. Czasami nazywany jest „masażem olejkowym”, ponieważ zazwyczaj zawiera ciepłe olejki eteryczne z ziół o dodatkowych walorach leczniczych i oczyszczających.
Jest kilka rodzajów masażu ayurwedyjskiego, należą do nich: Vishesh, Shirodhara, Pizichilli, Odyssey Ayurvedic Massage Treatment, Marma, Gandharva i najpopularniejsza Abhyanga.
TYBET
Tybet to obecnie część Chin, ale nie było tak zawsze, między wiekami VII i IX Tybet stnowił wielkie imperium a medycyna tybetańska przeżywała ogromy rozkwit.
Masaż tybetański Sang – czu łączy w sobie elementy dwóch starożytnych systemów medycznych: hinduskiego i chińskiego. W wolnym tłumaczeniu nazwa Sang-czu oznacza Czystą, Białą Rzekę płynącej przez nas energii życiowej.
Technika leczniczego masażu tybetańskiego łączy elementy klasycznego masażu ajurwedyjskiego Abhyanga, głębokiego masażu chińskiego, akupresury oraz prostych technik terapii manualnej.
TAJLANDIA
Jednym z ognisk praktykowania masażu jako niezwykle ważnego elementu kultury jest masowo odwiedzana przez turystów Tajlandia. Jego historia w tym kraju również sięga bardzo odległych czasów – około 500 lat p.n.e i jest niezwykle skomplikowana a masaż tajski zawiera wpływy kultur Chin, Indii oraz innych południowozjatyckich krajów.
Przez setki lat rozwinęły się najróżniejsze odmiany klasycznego masażu tajskiego, który w oryginale stosuje metody akupresury oraz jogi pasywnej w celu rozładowania napięć w ciele, relaksu, a także dodania zastrzyku energii. (także masaż ziołowymi stemplami czy refleksoterapia stóp wywodzi się z tego rejonu świata)
Obecnie za najlepszą i najbardziej renomowaną szkołę masażu tajskiego uważa się Królewską Akademię Masażu w Chiang Mai, mającą wielowiekową tradycję nauczania. Kształci ona studentów klasycznego masażu tajskiego na pięciu poziomach zaawansowania (koszt od 6-19000 baht tj. 800zł – 2500zł za jeden poziom) oraz udziela wielu innych kursów w tym kursów online.
INDONEZJA
Na masażowej mapie Azji nie może także zabraknąć Indonezji czyli największego wyspiarskiego kraju na świecie z ponad trzystoma tysiącami wysp i największą liczbą wyznawców Islamu na świecie.
W Indonezji masaż również istnieje od stuleci i podobnie jak w Tajlandii techniki pracy z ciałem były pod dużym wpływem zarówno medycyny ajurwedyjskiej jak i chińskiej.
Religia hinduistyczna przybyła tutaj około 400 roku n.e. wraz z hinduskimi kapłanami, którzy wprowadzili medycynę Ayurvedy używającą do masażu olejków zapachowych, a także leków wytwarzanych z roślin. Później podróżujący mnisi buddyjscy przynieśli wiedzę o medycynie chińskiej, a wraz z nią sztukę akupunktury i refleksologii.
Chociaż większość większych wysp ma własny specjalny rodzaj masażu, najbardziej zaawansowaną wiedzę na temat technik uzdrawiania można znaleźć na Jawie i na Bali.
Indonezyjczycy zaobserwowali i wybrali spośród różnych technik z Indii i Chin i opracowali własne style, które były przekazywane z pokolenia na pokolenie.
Wielu turystów, którzy przyjeżdżają na Bali, widzi mnóstwo masujących kobiet na plażach i uważa, że to prawdziwy balijski masaż, co nie do końca jest zgodne z prawdą.
W przeciwieństwie do Jawy, tradycyjnie masaż balijski jest zwykle wykonywany przez mężczyznę, głównie w celach leczniczych i jest zwykle silniejszym, głębokim masażem.
Chociaż istnieją tysiące odmian masażu jawajskiego, wiele z nich zachowuje podobną sekwencję i stosuje wiele takich samych technik, jakie są stosowane na Bali.
FILIPINY
Filipiny to kolejny kraj, w którym już od najdawniejszych czasów znane są doniesienia o stosowaniu masaży w praktykach leczniczych. Szamani poza dotykiem używali leczniczych ziół oraz magii w celu uzdrawiania pacjentów.
Tradycyjna lecznicza sztuka masażu terapeutycznego nazywa się Hilot i rozwinęła się z szamańskich tradycji dawnych przodków, masaż wykonywany jest na oleju kokosowym, a stosowane techniki są zbliżone do masażu indonezyjskiego (balijskiego).
Występują także podobieństwa do masażu tajskiego oraz innych azjatyckich systemów manualnej sztuki uzdrawiania.
JAPONIA
Japonia to w pierwszej kolejności skojarzenie z masażem Shiatsu (oznacza naciskać kciukami), który podobnie jak większość form leczenia dotykiem ma swoje korzenie w tradycyjnej medycynie chińskiej – akupresurze i refleksologii.
W filozofii Shiatsu, podobnie jak w tradycyjnej medycynie chińskiej, fizyczna i psychiczna kondycja człowieka składają się z 5 żywiołów (woda, ogień, ziemia, metal, drewno). Prawidłowe funkcjonowanie każdego z nich przywraca równowagę całemu organizmowi.
Japoński masaż wykonuje się na podłodze, na tradycyjnym materacu futon. Ważne, by w czasie zabiegu masażysta pozostawał na tym samym poziomie, co osoba masowana. Jest to niezbędne dla zachowania prawidłowej techniki, która zakłada wykorzystywanie przez terapeutę ciężaru własnego ciała. Wbrew nazwie, shiatsu wykonuje się nie tylko palcami, ale również całymi dłońmi, łokciami, a nawet stopami czy kolanami.
